Kanaatimce...

Gecekondu Çocukları

Cemâli Dursun Avcı

Gecekondu çocuklarıyız biz

Aynı bahçe içinde bir aileydik hepimiz

Ortaktı bahçemiz

İçindeki ağaçlarımız, meyvelerimiz

Hatta bahçemizin ortasındaydı

Üstü kapaklı su saatimiz

Candandı komşuluklarımız

Gönüldendi iyi dilek ve temennilerimiz

Her zaman güler yüzlü tatlı dilliydi

Hatice Teyzemiz, Fatma Teyzemiz

Hep açıktı birbirimize

Kapılarımız,sofralarımız,yemeklerimiz

Lüks nedir konfor nedir bilmezdik

Üç beş kuruş kazanmak için

çalışırdı büyüklerimiz

Kış günleri üşürdük çünkü dışardaydı

Af buyrun tuvaletlerimiz

Aileden sayılırdı evimizdeki

fındık farelerimiz,hamam böceklerimiz

Uzun kış geceleri eksik olmazdı

misafirlerimiz

En güzel ikramdı çayın yanında

peti bör bisküvilerimiz

Paylaşılırdı aramızda

sıkıntılarımız dertlerimiz

Kışın hep sobalarımızın üstündeydi

İbriklerimiz tencerelerimiz

Ne sağcıydık ne solcuyduk

Dostluk doluydu sevgi doluydu

yüreklerimiz

Yazın seyyar satıcıların birbirinden farklı

sesleriyle dolardı evlerimiz

Yirmibeş kuruşu yalvarınca verirdi

annelerimiz

Horoz şekercilerin, dondurmacıların başına

üşüşürdük her birimiz

Misketlerle, gazoz kapaklarıyla

doluydu ceplerimiz

Gecekondu çocuklarıyız biz

Saklıdır hala içimizde

o güzel çocukluk günlerimiz