Huzur Yokuşu günüydü !
Derbentler aştım Kaf Dağından öteye
Yorgun mu düştünüz; kurtulunca düşünce kementlerinden
Kendi cenazemdi hayat ağacının tek meyvesi
Çağlayan gözlerde ağlayanlardı
Hayata küsenler
Susku .
-halbuki kirlenen kelimeler şiire küskün şimdi-
Elimden kayıp giderken gençlik sevdası,
Tutunamadım uzaklaştı gölgem
Kuş gözünde tebessüm yayılınca bekâya dair
Kurtuldum kelime labirentlerinden şiir/siz
Sonra sekine indi endişeli kalbimize.
Coşku.
|