Kanaatimce...

Evde Yoktun

Şûle Ural

08.02.2024 - İzmir

Bulamayınca
Kapıya bir şiir bıraktım
Özendim biraz ucunu yaktım
Kapının kulpu yoktu
İliştirdim bir güle
Gördüğünde yüzün gülsün
Geldiğimi anlayınca bir de
Titresin ellerin

Okurken nefesin kesilsin
Hece hece oku
İçine sindir
Oku tekrar oku
Döne döne

Ben hissederim görmesem de
Hatta seninle
İkimiz aynı anda okuruz
Yek vücut ezbere
Ne yazmış demezsin
Ne diyor, ya da
Sen beni okursun satır arası
Ben seni seyrederim
Anlamazsın

Bugün sana uğradım
Öyle derler
O nasıl uğramaktır bilmezler
Nabız atar mı
Dilin damağın kurur
Sesin içine kaçar mı
Görünce ne denir
Yüzüne bakılır mı
Ya evde yoksa
Nasıl dönülür eli boş
Cesaretin var mı

Bugün kapına geldim
Ellerim buz kesti
Uyuştu sanki
Kapıyı çalan ben miydim
Öldüm mü
Diri miydim
İyi ki yoktun

Çaresiz ve zavallı
Bilme beni
Oku şiirimi
Aptal aşık de
İçinden gül
Sevilmenin keyfini çıkar
Gelmediğimde yolumu gözle
Bilmeden sev
Şiir gibi
Beni
Özle...