Kanaatimce...

Sandığımızda, Sandığımızdan Çok Şey Var

Murat Çiftkaya

Bir restoranda piyana çalan bir adam vardı. Piyanoyu çok güzel çalıyordu. İnsanlar sırf onu dinlemek için lokantaya gelip yemek yiyorlardı.

Ama birgün restoranın müşterilerinden birisi onun sadece piyano çalmasını duymak istemediğini söyledi. Müşteri, onun şarkı söylemesini de istiyordu. Ama piyanist:

“Ben şarkı söylemem!” diye kestirip attı.

Gelgelelim, müşteri ısrarlıydı. Şef garsona:

“Piyano dinlemekten bıktım” dedi. “Bu adamın şarkı söylemesini istiyorum.”

Şef garson, piyanistin yanına gelip:

“Arkadaşım, eğer burada para kazanmak istiyorsan şarkı söyle” dedi. “Bak müşteriler senden şarkı söylemeni istiyorlar.

Ve adam şarkı da söyledi. Topluluk önünde hiç şarkı söylememiş olan bu piyanist hayatında ilk kez şarkı söyledi. Ve o güne kadar kimse “Mona, Mona Lisa” Nat King Cole’un çalıp söylediği gibi duymamıştı!

Nat King Cole, o geceden itibaren Amerikan müzik dünyasında hızla yükselmeye ve ünlü olmaya başladı. Afrika asıllı olan şarkıcı, Amerika’da televizyonda şov programı yapmaya başlayan ilk siyah olarak da tarihe geçecekti..

Peki ya o müşteri inat etmeseydi? Cole işini kaybetmemek için şarkı söylemeye başlamasaydı? Herhalde hiç şarkı söylemeyecek ve gizli yeteneği hiç açığa çıkmayacaktı.

Amerikan tarihinde ilk kez siyah bir insan, televizyonda show programı yapmaya başladı.

***

İçinde türlü türlü mücevherlerin, kucak kucak elmasların, yakutların ve zümrütlerin bulunduğu bir sandığın üstünde oturup da bunun farkında olmayan, dahası sandığında değersiz şeyler olduğunu sanan divane insana benziyor halimiz. O sandığın kapağını açıp içine bakmayan, sandığında sandığından çok daha değerli şeyler olduğunu farketmeyen o insan gibi, biz de "Ben beceremem, ben yapamam, benim yeteneğim yok" diyerek kendimize haksızlık ediyoruz.

Oysa, en başta kendimize karşı şefkatli ve adaletli olmaya ihtiyacımız var. Kendimize adil davranmak ise, kendimizi tanımak ve yeteneklerimizin günyüzüne çıkmasına izin vermekten geçiyor. Başka bir deyişle, yetenek sandığımızı açıp bize hediye edilmiş mücevherleri hak ettikleri şekilde üzerimizde göstermeye çalışmaktan.

Evet, her yetenek bir nimet ve Allah nimetlerini üzerimizde görmek ister! Sandık köşelerinde unutulan, yokmuş gibi davranılan yetenek nimetlerinin ne şükrünü gerçekleştirebiliriz, ne de onların sayesinde asıl vazifemiz olan kulluğumuzu eda edebiliriz.